Tag archieven: positief

Diagnose burn-out, mijn verhaal

burned out candle

32 jaar en burned-out. Daar zat ik met mijn goed gedrag twee weken huilend op de bank. Mijn lichaam en geest wilden niet meer. Het enige wat ik kon was op de bank liggen en tranen laten vloeien. Ik wist niet dat een mens zoveel tranen kon produceren en zo uitgeput kon zijn!

 

Hoe kwam ik aan die bun-out? Doorgaan, vooral doorgaan en niet stoppen om na te denken, iets te verwerken of voor mezelf te doen. Ik kwam op plaats 1000 of zo, ieders behoefte was belangrijker dan die van mij, want ik was jong en sterk en ik draaide nergens mijn hand voor om: drie kinderen opvoeden, voor het grote deel in mijn uppie, want manlief werkte veel in het buitenland, 24 uur werken, overblijfmoeder, ouderraad, sporten 5 keer per week want ik moest slank en strak in het vel zitten, het huishouden, (elke dag stofzuigen en werd de keuken gedweild!), perfectionistisch ook. Als je iets doet, doe het dan goed zou zo op een tegeltje geplakt mogen worden! Had iemand hulp nodig, geen probleem dat fix ik wel. Verlies van dierbaren of een ernstige situatie of ziekte? Doorgaan, vooral doorgaan! Mensen hebben erger meegemaakt dan dat ik nu meemaak.

 

Ja dan ben je 32 jaar, de tranen vloeien als vanzelf en zijn niet te stelpen. Mijn lichaam was op, mijn hoofd was overvol maar ik kon niet nadenken, daar was ik te moe voor. Zelfs te moe om bewust te huilen, dat gebeurde gewoon. Net alsof die tranen niet meer in mijn hoofd pasten.

Dan begint het ontrafelen, de weg naar boven zoeken uit een ongelooflijk diep gat. Waar is die verdomde ladder?! Die was de eerste weken echt zoek! Het heeft ook even geduurd voordat ik de juiste hulp had gevonden en daarmee ook het begin van de ladder! Met elke tree die ik ontdekte, ontdekte ik ook een stukje van de persoon die ik eigenlijk was, de persoon die ik had verstopt onder de pleaser, de harde werker, de perfectionist, de ja-zegger, de persoon die door iedereen aardig en leuk gevonden moest worden.

Bij elke tree die ik nam kwam onverwerkte s***t naar boven, die verwerkt moest worden. Ik kwam erachter dat je niet overal overheen kon stappen of dat het niets is. In die 32 jaar was ik te vaak, over pijnlijke en stressvolle zaken heen gestapt. Zaken weggestopt, ze proberen te negeren en te verbergen achter een uitbundige lach, een gekke opmerking en klaar te staan voor iedereen die me nodig had. Want dat is wat ik dacht dat van me werd verwacht. Echter iedereen om me heen verwachte iets anders van mij en vaak was dit, ook nog tegenstrijdig. In de loop van de jaren waren er signalen dat het verkeerd ging. Dat ik in standje overleven zat in plaats van te leven. Mijn lichaam heeft me vaak proberen terug te fluiten, zelfs in mijn tienerjaren, kwam ik achter. Echter was mijn antwoord telkens: “Doorgaan, vooral doorgaan!”

Bij elke tree kreeg ik ook steeds meer het besef dat ik mezelf helemaal kon opbouwen zoals ik wilde zijn. Zoals het bedoeld was dat ik zou zijn. Zonder alle oordelen, raadgevingen en andere, hopelijk goedbedoelde, opmerkingen die in de loop van de jaren mijn handelen hadden beïnvloed. Ik stond mezelf eindelijk toe om te gaan leven naar mijn eigen voorwaarden en iemand te zijn waarop ikzelf zou kunnen vertrouwen om het goede voor mij te doen. Gelukkig ben ik de juiste hulpverleners tegengekomen die me in mijn zoektocht naar mezelf hebben begeleid. Zo dankbaar voor deze mensen!

 

Acht jaar later, op mijn 40ste, heeft dit me doen besluiten om mensen te gaan helpen op dit vlak. Ik ben ervaringsdeskundig maar weet ook dat goede professionele hulp in de begeleiding een must is. Dus ik ben gaan studeren. Het was een stap met balans en keuzes maken. Ik durfde het aan omdat ik mijn grenzen had ontdekt, en wist hoe ik ze moest bewaken. Ik was me bewust dat ik altijd met mezelf door een deur moest passen en niet persé met iemand anders, wat wel een bewuste keuze kan zijn.

 

Sinds mijn herstel heb ik mijn oude motto “Doorgaan, vooral doorgaan” aangepast naar “Doorgaan, vooral doorgaan met leven vanuit rust en in balans!”

Molshoop, heuvel of berg?

Hoe een heuveltje een berg werd …

Enkele jaren geleden liep ik voor de gezelligheid een rondje mee over de golfbaan met manlief. Hij speelt al golf sinds zijn veertiende.
We kwamen bij een tee aan en mijn man vertelde dat hij dit een moeilijke hole vond want er was een heuvel waar hij overheen moest en dat lukte keer op keer niet. Het was een par 3 en zover stond de vlag niet. De heuvel leek ook niet groot zo te zien. Hm?

…en toch een molshoop blijkt te zijn.

Ik vraag hem: ‘Hoe ver kan jij de bal slaan op de driving range?’ ‘Bijna 200 meter.’ antwoordt manlief. ‘Hoe hoog komt die bal dan in de lucht vergeleken met die heuvel?’ vraag ik vervolgens. ‘Ongeveer 1,5 tot 2 keer zo hoog.’ Antwoordt hij. ‘Oké, waarom is die heuvel dan een probleem? Je hebt de richting van de vlag, je weet dat de green kan bereiken in één slag want je kan die afstand slaan en ook de hoogte van de heuvel is geen probleem in die ene slag want je zegt dat je minimaal 1,5 keer de hoogte behaald. Gebruik het voordeel dat je naar de bal moet kijken als je afslaat en verbeeld je dat het een rechte baan is zonder heuvel, want die doet er niet toe op dit moment. Toch?’ zeg ik tegen hem. ‘Als je het zo feitelijk bekijkt klopt dat wel ja.’ antwoordt hij bedenkelijk. ‘Probeer het eens’ zei ik. Manlief doet wat lacherig maar gaat staan en concentreert zich op de bal en zijn afslag mompelt dat het een rechte baan is en slaat af. De bal gaat hoog over de heuvel maar we zien de bal niet landen. Als we over de heuvel lopen ligt de bal aan de rand van de green. Manlief is zo blij en zegt: ‘It is all in the mind eh?
Sindsdien is deze hole en vergelijkbare geen probleem meer voor hem.

Bewust zijn

In zijn gedachten was die heuvel een onoverkomelijke berg ondanks dat hij alle skills heeft om er overeen te komen. Toen hij bewust was dat hij die skills heeft wordt de heuvel gereduceerd tot een molshoopje.

Soms is het fijn om met iemand te praten die je laat zien dat jouw bergen niet zo groot en woest zijn als jij ze in je brein maakt. Dat is ook onderdeel van coaching.

Halt mijn grens!

Mijn grens

Waarom is het belangrijk dat we onze grens aangeven? Waarom is het belangrijk dat we ‘nee’ en ‘ja’ tegen iets kunnen zeggen? We geven onze grens aan om onszelf te beschermen tegen situaties/personen. Maar dit is nooit voor iedereen of elke situatie hetzelfde. Het hangt van, van alles en nog wat af!

Op het plaatje zie je een voorbeeld van mijn grens. Het zegt duidelijk ‘halt mijn grens’. Niemand zal het wagen om zo’n duidelijke grens te negeren, toch? Echter onze grens staat niet zoals een grens van een land vast. Bij dit grenspaaltje ga je altijd de grens over naar het buitenland. Nee, onze grens staat in een grijs gebied. Lastig! Wij moeten per persoon onze grens bepalen. Voor je vriendin staat je grens totaal anders dan voor een colporteur die aan je deur met handelswaar komt leuren. Je vriendin loopt zo achterom binnen en de colporteur komt niet verder dan het matje voor je voordeur. Tussen deze twee uitersten in zit een groot grijsgebied.
Het is soms erg lastig om voor iemand je grens te bepalen, en dan heb je je slagboom neer gezet lopen ze er zo omheen! Is het dan duidelijk voor die ander dat je het ook meent? ‘Halt mijn grens!’

Waarom loopt die persoon gewoon om je grens heen? Je hebt het neergezet, er staat ‘halt mijn grens’ op. Hoe kan dat? Je kunt dan het volgende afvragen: Is die persoon bijziend of blind! Of is je grens misschien toch kleiner dan je dacht? Staat je grens wel op de juiste plek? Heb je ook de toeters en de bellen gebruikt of was je muisstil in de veronderstelling dat ze het wel zullen begrijpen dat dit je grens is? ‘Halt mijn grens!’

Herken jij je in dit verhaal? Vind je het moeilijk om je grens aan te geven of te herkennen? Vind je het lastig om nee te zeggen? ’Vraag dan geheel vrijblijvend een gratis intake gesprek aan. We bekijken dan samen de mogelijkheden om jouw grens beter op jouw kaart te zetten.
Contact

Laat alle ballen maar liggen!

Ballen in de lucht

Hoe vaak hoor je het niet dat iemand zegt: “Ik moet zoveel ballen in de lucht houden!” Ze kijken erbij of de hele wereld vergaat als ze ook maar één bal laten vallen.

Vroeger maakte ik mij hier ook schuldig aan. Dit was voor mijn burn-out, 16 jaar geleden nu. Voordat ik zonder keuze alle ballen moest laten vallen. Ik kon ze niet vangen, maar ze vielen niet kapot…ze stuiterden om me heen! Ik kon ze ook niet oprapen. Het leek wel of ik geen armen had! Op een gegeven moment lagen ze daar te liggen, allemaal om me heen. Ik kon er naar kijken maar niet aanraken laat staan omhoog houden of kaatsenballen. Dat kon ik met nog niet eentje. Het heeft lang geduurd voordat ik besefte dat ik mocht kiezen welke bal op een moment hoog gehouden wilde worden. Ik kreeg langzaam weer mijn armen terug, energie terug om een bal de lucht in te gooien en weer op te vangen.

Is het wel zo belangrijk om juist al die ballen constant in de lucht te houden? Of is het ook oké om die ballen alleen als het nodig is hoog te houden? Dat was de vraag die mij toen werd gesteld. Die vraag heeft mij een poos bezig gehouden met vele ja maar-en, eigenlijk-en en af en toe een kleine terugval. Uiteindelijk heeft het mij gebracht tot het volgende antwoord: “ Van alle ballen die ik dacht altijd in de lucht te moeten houden is er niet een bij die niet, zo nu en dan, sommige zelfs geruime tijd, op de grond kunnen liggen wachten tot het moment dat Ik het nodig vind om ze weer eens op te rapen.”

Ik maak nu een keuze welke ballen mee mogen doen en welke niet. Het geeft mij lucht en ik ben een stuk meer in balans. Ik heb tijd en aandacht voor die ballen die ik op dat moment hoog houd. Soms is het maar eentje, soms twee nooit meer dan drie want zo goed ben ik niet in kaatsenballen weet ik nu. Ik zeg nu dus ook: “LAAT ALLE BALLEN MAAR LIGGEN! Kies de bal die je op dat moment nodig hebt of die bal die jou op dat moment nodig heeft en die je wilt hoog houden, bewust. Geef het je aandacht en geniet er van.

Hoe zit het met jou? Vliegen de ballen je om de oren? Kom je handen te kort om ze allemaal omhoog te houden? Wil je voorkomen dat je ze zonder keuze allemaal moet laten vallen? Ik help je graag te onderzoeken hoe jij keuzes kunt maken welke ballen mee mogen spelen en welke even op hun beurt mogen wachten. Je mag me altijd bellen voor een vrijblijvend gesprek. Telefoonnummer 06 4089 0759. Ik hoor heel graag van jou!

Mijn energie-emmer: balans in mijn leven

De emmer-groeistroom

Hier zie je een plaatje van mijn emmer. Mooi he? Ik hou wel van de kleur geel. Mijn emmer is niet zo heel erg groot maar is ook niet piepklein. Het is een normale doorsnee emmer. Deze emmer staat voor mijn energie. Hoe leger de emmer hoe meer energie ik heb.

Je ziet dat er flinke druppels in vallen. Elke druppel die er in valt doet de emmer vullen en verbruikt mijn energie. De druppels kunnen van alles zijn: werk, zorgen voor de kinderen, het huishouden, boodschappen doen, maar ook in de file staan, slecht nieuws, een dierbare die weg valt, pesterijtjes, de situatie in de wereld. Dus alle zaken die mij energie kosten en waar ik me druk om maak.

Als ik alleen maar dingen doe die me energie kosten loopt de emmer een keer over. Oei! Dan is het te laat en wordt het dweilen met de kraan open! Dat hou ik en niemand niet vol! Maar hoe hou ik wat energie over? Hoe stop ik dat de emmer overloopt?

Ideetje ik maak een paar gaatjes in de emmer zo halverwege dan loopt het water eruit. Deze gaatjes zijn de leuke dingen die ik doe om meer energie te krijgen. Een dagje gezellig erop uit met een vriendin, een boswandeling met mijn hond, een uurtje met een goed boek op de bank. Het werkt wel even maar die dikke druppels blijven gestaagd in mijn emmer vallen en die gaatjes durf ik niet groter te maken want dan kan ik het niet meer op poetsen met een doekje…. Meer tijd om leuke dingen te doen heb ik ook niet dus meer gaatjes maken is ook niet het antwoord.

Hoe krijg ik dan meer energie in mijn emmer?! Ik ga lekker drie weken op vakantie! Ja naar de zon. Even weg van alles gewoon een all inclusive vakantie. Hoef ik nergens aan te denken. Bijna geen druppels komen erbij in mijn emmer en de zon verdampt misschien wel wat water. Goed plan! 🙂

Nou het is gelukt het water staat net onder de kleine gaatjes in mijn emmer. Maar die druppels gaan weer gestaagd in mijn emmer. Ik heb het te druk om meer gaatjes te maken en dan hou ik het echt niet bij om het water op te soppen…. De druppels moeten kleiner of niet zo snel naar binnen stromen! Zo is mijn emmer binnen de kortste keren weer helemaal vol! Tja maar hoe doe ik dat? In middels weet ik hoe ik dat moet doen…

Herken jij je in dit verhaal? Heb jij  problemen met je energie-emmer? Wil jij ontdekken hoe jij jouw energie in balans kunt brengen zodat je niet hoeft te soppen of erger verzuipt? Wil jij weten hoe je de druppels kleiner kunt maken of de druppel stroom verminderen? Neem contact met mij op voor een vrijblijvend gesprek om de mogelijkheden die bij jou passen te bespreken.

 

Het is weer vakantietijd!

Zeezicht - groeistroom

Hier in het zuiden van land hebben de scholen bijna vakantie. Heerlijk even een paar weken niets en je “accu” opladen.

Hoe zorg je er voor dat je ook daadwerkelijk je accu helemaal op laadt?
Het begint met uitgerust op vakantie te gaan en uitgerust weer aan het werk te gaan. De tijd die tussen die twee momenten zit is de tijd dat je “accu” daadwerkelijk tot zijn capaciteit oplaadt.

Uitgerust op vakantie
Op het werk
Plan je vakantie zo in dat je minimaal één dag  vrij hebt voordat je daadwerkelijk op vakantie gaat en dat je minimaal één dag thuis bent voordat je weer aan het werk mag.
In de laatste weken voor je vakantie is het zaak dat je goed kijkt naar je werkzaamheden en kritisch prioriteiten stelt: wat moet ik af hebben voor mijn vakantie, wat kan blijven liggen, wat kan ik overdragen aan een collega? Probeer niet alles met overwerken zelf af te krijgen, want dan ga je doodop aan je vakantie beginnen met alle gevolgen van dien.
Maak ook afspraken op het werk dat vakantie, vakantie is en je bent dus in principe niet bereikbaar.  Je familie zal dit zeker waarderen!
Blok je agenda voor de eerste twee dagen na de vakantie, zodat er geen afspraken in komen te staan die voorbereiding nodig hebben.

Thuis
In de laatste weken voor de vakantie begin je met het maken van een lijstje wat je op vakantie nodig hebt. Leg kleren al apart en koop nog de laatste spulletjes zoals zonnebrandolie e.d. Begin met de routes te plannen als je met de auto gaat. Moet je ver reizen bekijk het dan als een werkdag, niet langer dan 9 uur reizen met elke twee uur een pauze van minimaal een kwartier en tijdens de lunch zeker een half uur. ( Ja zo hoort een werkdag met pauzes er uit te zien! ) Je vakantie begint ten slotte echt als je voordeur in het slot valt. Het mag een tandje minder, onthaast! Geniet van de voorpret dat je vakantie eraan komt!
De laatste dag voor je vertrek ben je thuis en kun je op je gemak alles na lopen wat je al klaar gezet hebt, de eventuele picknickmand klaar maken en als je met kinderen reist zorgen dat ze genoeg spelletjes (batterijen en opladers!) hebben om zich bezig te houden en neem rust. Ga je naar een warm land waarom al niet oefenen met een siësta!

Tijdens de vakantie
Geniet! Geniet van de reis, het veranderende landschap, de mensen en vergeet te haasten. Snuif wat cultuur op, lig aan het strand, lees dat boek dat al weken op je nachtkastje ligt, speel als een kind met je kind, luister naar elkaar. Kortom geniet van alle dingen die je graag zou willen doen maar tijdens de hectiek van alle dag niet aan toekomt. Dan is je “accu” een heel stuk opgeladen voordat de reis weer naar huis gaat. Heb je kinderen maak duidelijke afspraken hoe de vakantie eruit gaat zien zodat iedereen weet wat hij kan verwachten en een leuke vakantie heeft. Ik krijg graag wat van de cultuur mee van het land dat ik ben maar mijn kinderen wilden het liefst zwemmen, spelen, ravotten en naar de kidsclub. We bekeken wat er voor iedereen te doen was en plande een kinderdag en dan een uitstapjesdag, om en om. Zo kregen we allemaal wat we van een vakantie nodig hadden.

Uitgerust terug aan het werk
Op de terug weg is de vakantie nog niet voorbij. Ook hier een rustige terugreis plannen met voldoende pauze momentjes. Thuis nog een paar daagjes om de boel weer op te ruimen en langzaam aan het idee te wennen dat je weer mag gaan werken. Kom al langzaam in het ritme van vroeger opstaan dan is de shock de eerste dag dat de wekker weer afgaat niet zo groot.

De eerste werkdagen na de vakantie
De eerste dagen heb je als het goed is geblokt zodat je geen afspraken hebt staan. Gebruik deze dagen om je mail op te schonen en je in te lezen wat er tijdens je afwezigheid is gebeurd. Maak een takenlijstje en bereid je afspraken voor later in de week voor.

Je “accu” is nu weer vol, om te zorgen dat deze vol blijft nog een paar tips:
– Zorg voor ontspanning en gebruik je pauzes om te pauzeren.
– Deel je agenda zo in dat je ruimte hebt om zaken voor te bereiden, af te werken en ruimte om
van de ene afspraak naar de andere te gaan.
– Hou tijd vrij voor sociale contacten, familie en sporten. Schrijf ze in je agenda want een   afspraak met je zelf is ook een afspraak!
– Plan in je weekenden ook tijd voor ontspanning.
– Misschien een in koppertje eet gezond en zorg voor een goede nachtrust. Deze twee zijn de basis van een leven in balans.
– Merk je dat je in de sleur van alle dag alle bovenstaande tips vergeet? Stel ze opnieuw in!

Fijne vakantie!