Tag archieven: grens

7 goede gewoontes om goed met stress om te kunnen gaan

Stress is een energievreter en wanneer je een burn-out hebt voel je je helemaal uitgeblust, afgebrand, en heb je totaal geen energie meer. Om goed met stress om te kunnen gaan en een burn-out te voorkomen heb je een gezond energieniveau nodig. Deze 7 goede gewoonten helpen om je energieniveau te behouden en te verbeteren.

Gezonde voeding

Gezond eten is een van de belangrijke strijders tegen stress. Stress kost veel energie daarom is voeding die je energieniveau constant houdt een goede keuze. Vermijd voeding die je energiehuishouding een suiker boost geven zoals snoep, koek, vette snelle hap en frisdranken. Juist in stressvolle periodes is gezond eten, en hier de tijd voornemen, erg belangrijk. Neem even de tijd om aan tafel te eten samen met familie, vrienden of collega’s. Geniet van je maaltijd. Drink ook genoeg water en ben matig in het gebruik van cafeïne houdende dranken en alcohol.

Gezond slapen

Samen met gezonde voeding is slapen zorgen dat je de energie hebt om de stressvolle periode goed door te komen. Het is daarom juist belangrijk om een goed slaapritme te ontwikkelen. Die je altijd aanhoudt! Je lichaam went hieraan en zal makkelijker rust vinden om goed te slapen.

Een paar tips: stop met werken en achter computer, laptop, pad of telefoon te zitten een paar uur voor dat je wil gaan slapen. Dim de lichten tot schemerlampniveau. Loop eventueel een blokje om echt af te schakelen en wat frisse lucht in te ademen, neem een warme douche of bad voor je naar bed gaat en gebruik een kruidengel die rustgevend en/of ontspannend is. Doe in bed nog een ontspanningsoefening. Komen er pieker gedachten bij je op? Lig je dan niet te ergeren want dan kun je echt niet meer slapen, je wordt gestrest en sta je ’s morgens moe op. Je hebt dan minder energie en zal sneller verkeerde keuzes maken die je in een vicieuze cirkel brengen die energie vreet! Accepteer liever dat die pieker gedachten er zijn en kies om er niets mee te doen, ga terug naar je ontspanningsoefening en concentreer je op je natuurlijke ademhaling.

Beweging

Even lekker een uurtje hardlopen of zweten in de sportschool is natuurlijk lekker maar als je vervolgens zes dagen alleen maar binnen zit zet dat voor ontspanning niet echt veel zoden aan de dijk. Probeer elke dag even een rondje te wandelen bijvoorbeeld tijdens de middagpauze en na het avondeten. Het liefst in de natuur maar als je door de stad loopt kun je ook letten of je natuur ziet en hiervan genieten. Ook hiervan krijg je energie.

Sociale contacten

Wij mensen zijn sociale wezens. We hebben andere mensen nodig. Vaak zie ik dat tijdens stressvolle periodes juist de contacten met vrienden en familie op een laag pitje worden gezet onder het mom van geen tijd, te druk en dat komt straks wel weer eens. Jammer want wie zegt dat straks wel komt? Contact met vrienden en familie zijn juist belangrijk om te beseffen dat er nog meer belangrijke dingen in het leven zijn. Het is goed om te praten over wat je bezig houdt en het is fijn om steun te voelen. Ook is het plezierig om gewoon weg even de bloemetjes buiten te zetten en de boel de boel te laten en je energie niveau omhoog te brengen. Geniet van elkaar!

Je grenzen respecteren en goed aangeven

Wanneer je je eigen grenzen goed kan aangeven en die ook zelf respecteert dan zullen anderen niet gauw over je grenzen gaan. Wanneer jezelf je eigen grens heen gaat kun je ervan op aan dat een ander er zeker over heen gaat want je bent niet duidelijk in het aangeven van je grens. Dus leer je grens kennen en respecteer die zelf dan zal een ander dat ook zonder moeite doen.

Relativeren

Hoe sta jij in het leven? Is het wel zo te recht dat je je zo druk maakt? Wat is belangrijk? Stel jezelf eens deze vragen. Is het werkelijk zo als je denkt dat het is? Leer te relativeren.

Gebruik je humor

Het hoeft allemaal niet zo serieus. We hebben niet voor niets humor gekregen. Wat is een beter hulpmiddel om zaken te relativeren en te ontspannen dan te lachen. Juist in stressvolle situaties kan humor bevrijdend werken.

Diagnose burn-out, mijn verhaal

burned out candle

32 jaar en burned-out. Daar zat ik met mijn goed gedrag twee weken huilend op de bank. Mijn lichaam en geest wilden niet meer. Het enige wat ik kon was op de bank liggen en tranen laten vloeien. Ik wist niet dat een mens zoveel tranen kon produceren en zo uitgeput kon zijn!

 

Hoe kwam ik aan die bun-out? Doorgaan, vooral doorgaan en niet stoppen om na te denken, iets te verwerken of voor mezelf te doen. Ik kwam op plaats 1000 of zo, ieders behoefte was belangrijker dan die van mij, want ik was jong en sterk en ik draaide nergens mijn hand voor om: drie kinderen opvoeden, voor het grote deel in mijn uppie, want manlief werkte veel in het buitenland, 24 uur werken, overblijfmoeder, ouderraad, sporten 5 keer per week want ik moest slank en strak in het vel zitten, het huishouden, (elke dag stofzuigen en werd de keuken gedweild!), perfectionistisch ook. Als je iets doet, doe het dan goed zou zo op een tegeltje geplakt mogen worden! Had iemand hulp nodig, geen probleem dat fix ik wel. Verlies van dierbaren of een ernstige situatie of ziekte? Doorgaan, vooral doorgaan! Mensen hebben erger meegemaakt dan dat ik nu meemaak.

 

Ja dan ben je 32 jaar, de tranen vloeien als vanzelf en zijn niet te stelpen. Mijn lichaam was op, mijn hoofd was overvol maar ik kon niet nadenken, daar was ik te moe voor. Zelfs te moe om bewust te huilen, dat gebeurde gewoon. Net alsof die tranen niet meer in mijn hoofd pasten.

Dan begint het ontrafelen, de weg naar boven zoeken uit een ongelooflijk diep gat. Waar is die verdomde ladder?! Die was de eerste weken echt zoek! Het heeft ook even geduurd voordat ik de juiste hulp had gevonden en daarmee ook het begin van de ladder! Met elke tree die ik ontdekte, ontdekte ik ook een stukje van de persoon die ik eigenlijk was, de persoon die ik had verstopt onder de pleaser, de harde werker, de perfectionist, de ja-zegger, de persoon die door iedereen aardig en leuk gevonden moest worden.

Bij elke tree die ik nam kwam onverwerkte s***t naar boven, die verwerkt moest worden. Ik kwam erachter dat je niet overal overheen kon stappen of dat het niets is. In die 32 jaar was ik te vaak, over pijnlijke en stressvolle zaken heen gestapt. Zaken weggestopt, ze proberen te negeren en te verbergen achter een uitbundige lach, een gekke opmerking en klaar te staan voor iedereen die me nodig had. Want dat is wat ik dacht dat van me werd verwacht. Echter iedereen om me heen verwachte iets anders van mij en vaak was dit, ook nog tegenstrijdig. In de loop van de jaren waren er signalen dat het verkeerd ging. Dat ik in standje overleven zat in plaats van te leven. Mijn lichaam heeft me vaak proberen terug te fluiten, zelfs in mijn tienerjaren, kwam ik achter. Echter was mijn antwoord telkens: “Doorgaan, vooral doorgaan!”

Bij elke tree kreeg ik ook steeds meer het besef dat ik mezelf helemaal kon opbouwen zoals ik wilde zijn. Zoals het bedoeld was dat ik zou zijn. Zonder alle oordelen, raadgevingen en andere, hopelijk goedbedoelde, opmerkingen die in de loop van de jaren mijn handelen hadden beïnvloed. Ik stond mezelf eindelijk toe om te gaan leven naar mijn eigen voorwaarden en iemand te zijn waarop ikzelf zou kunnen vertrouwen om het goede voor mij te doen. Gelukkig ben ik de juiste hulpverleners tegengekomen die me in mijn zoektocht naar mezelf hebben begeleid. Zo dankbaar voor deze mensen!

 

Acht jaar later, op mijn 40ste, heeft dit me doen besluiten om mensen te gaan helpen op dit vlak. Ik ben ervaringsdeskundig maar weet ook dat goede professionele hulp in de begeleiding een must is. Dus ik ben gaan studeren. Het was een stap met balans en keuzes maken. Ik durfde het aan omdat ik mijn grenzen had ontdekt, en wist hoe ik ze moest bewaken. Ik was me bewust dat ik altijd met mezelf door een deur moest passen en niet persé met iemand anders, wat wel een bewuste keuze kan zijn.

 

Sinds mijn herstel heb ik mijn oude motto “Doorgaan, vooral doorgaan” aangepast naar “Doorgaan, vooral doorgaan met leven vanuit rust en in balans!”

Halt mijn grens!

Mijn grens

Waarom is het belangrijk dat we onze grens aangeven? Waarom is het belangrijk dat we ‘nee’ en ‘ja’ tegen iets kunnen zeggen? We geven onze grens aan om onszelf te beschermen tegen situaties/personen. Maar dit is nooit voor iedereen of elke situatie hetzelfde. Het hangt van, van alles en nog wat af!

Op het plaatje zie je een voorbeeld van mijn grens. Het zegt duidelijk ‘halt mijn grens’. Niemand zal het wagen om zo’n duidelijke grens te negeren, toch? Echter onze grens staat niet zoals een grens van een land vast. Bij dit grenspaaltje ga je altijd de grens over naar het buitenland. Nee, onze grens staat in een grijs gebied. Lastig! Wij moeten per persoon onze grens bepalen. Voor je vriendin staat je grens totaal anders dan voor een colporteur die aan je deur met handelswaar komt leuren. Je vriendin loopt zo achterom binnen en de colporteur komt niet verder dan het matje voor je voordeur. Tussen deze twee uitersten in zit een groot grijsgebied.
Het is soms erg lastig om voor iemand je grens te bepalen, en dan heb je je slagboom neer gezet lopen ze er zo omheen! Is het dan duidelijk voor die ander dat je het ook meent? ‘Halt mijn grens!’

Waarom loopt die persoon gewoon om je grens heen? Je hebt het neergezet, er staat ‘halt mijn grens’ op. Hoe kan dat? Je kunt dan het volgende afvragen: Is die persoon bijziend of blind! Of is je grens misschien toch kleiner dan je dacht? Staat je grens wel op de juiste plek? Heb je ook de toeters en de bellen gebruikt of was je muisstil in de veronderstelling dat ze het wel zullen begrijpen dat dit je grens is? ‘Halt mijn grens!’

Herken jij je in dit verhaal? Vind je het moeilijk om je grens aan te geven of te herkennen? Vind je het lastig om nee te zeggen? ’Vraag dan geheel vrijblijvend een gratis intake gesprek aan. We bekijken dan samen de mogelijkheden om jouw grens beter op jouw kaart te zetten.
Contact