Hoe vaak ik in een gesprek hoor dat de persoon voor me vindt dat ze niet verdrietig mogen zijn van zichzelf of een baaldag mogen hebben! Want dat doe je toch niet, stel dat je in die emotie blijft hangen dan is alle rust die je hebt opgebouwd in een keer weg, ben je terug bij af, denkt men.

Mijn devies is ga er voor!

Wanneer je er behoefte aan hebt baal als een stekker en doe het goed. Om arm het! Geef jezelf toestemming om te balen op een tijdstip en plek waar je je veilig voelt en ga er voor! Trek je favoriete baalpyjama aan, nestel je op de bank met een warme chocolade melk, tissues bij de hand, zet je favoriete baalfilm op en geniet van het balen. Laat de emoties heerlijk stromen. Jank, huil en snotter!

Een raar advies hoor ik je denken?

Is dat wel zo, een raar advies? Wanneer je uitgaat van de wetenschap dat alles wat je aandacht geeft groeit dan is het zo raar nog niet.
Vechten tegen emoties is een negatieve vorm van aandacht geven. Dat doe je als je niet mag balen of verdrietig zijn. De emotie blijft knagen en je blijft er in je gedachten mee bezig. Het bouwt en groeit van binnen en het blijft borrelen tot dat het als een vulkaan uitbarst. Heftiger en op een moment waar je meestal geen controle meer over hebt.

Wanneer je jezelf toestemming geeft om die emotie wel te mogen voelen en liefdevol te omarmen op een tijdstip en plek waar je je veilig voelt, dan creëer je weer ruimte om verder te kunnen met de volgende stap in je leven.
Het is een uiting van zelfliefde.  Goed voor jezelf zorgen, erkennen dat je mens bent die mag balen en die zich verdrietig mag voelen, met of zonder aantoonbare reden. Je geeft jezelf ruimte om je emoties te onderzoeken, je wonden te likken en met compassie voor jezelf te zorgen. De emoties worden niet aangewakkerd maar erkend, geuit en verzorgd zodat je ze kunt laten helen. Zo heb je weer ruimte gemaakt om verder te gaan.